De eerste stageweek zit erop

Hoi hoi,

Hier weer een berichtje uit het nog altijd zonnige Sint Maarten.
Waarschijnlijk is iedereen in Nederland nu nog aan het uitbrakken van de carnaval want de 5 dagen feest zitten er alweer (bijna) op. Zelf heb ik er weinig van mee gekregen op de zatte foto's van iedereen na, haha.
Ik moet zeggen dat als je er zelf niet in zit, je ook niet veel mist, en volgend jaar ben ik er natuurlijk gewoon weer bij.
Met mij gaat het steeds beter hier. Ik kan steeds meer mijn draai vinden en genieten van de momenten dat je gewoon lekker op het strand kan liggen en niks hoeft te doen. Stiekem heb ik toch alweer veel mee gemaakt in de afgelopen week.
Om te beginnen bij onze eerste stagedag op de Sister Regina Primary School. Om 6 uur gaat de wekker en om 7 uur 's morgens staan we paraat om de kinderen om half 8 te ontvangen. Je ziet op de school veel dingen uit Nederland terug komen zoals de methodes bijvoorbeeld.
Ook zijn er heel veel dingen anders. Van de meeste kinderen is de moedertaal Engels dus voor deze kinderen is het lastig om alles in het Nederlands mee te krijgen. Daarom hebben veel leerlingen schrijf- en leesproblemen. De hulp van ons als stagiaires komt daarom goed van pas. Wat ook opvallend was dat op vrijdag pizzadag is, de kinderen kunnen voor 1 dollar een stuk pizza krijgen die wordt bezorgd. Ook de traktaties zijn soms anders dan in Nederland. Soms trakteert 1 kind wel meerdere dingen, ze zijn gewend een 'goody bag' te krijgen.
De meeste lessen worden dus in het Nederlands gegeven maar soms vul je aan met Engels als de kinderen iets niet snappen. Dit is vooral bij de kleuters, waar ik op woensdag stage loop. Deze dag ruil ik met Eline. Ik heb nog nooit voor de kleuters gestaan en voor mij is het ook goed mijn Engels op te halen. De meeste in het team op school komen uit Nederland net als mijn mentor Arlette(groep 4-5) en Lynn (groep 1-2). Zij hebben een contract voor een paar jaar.

De eerste stagedag wilde Arlette ons meenemen naar de Super U, een grote, goedkopere supermarkt in Marigot op het Franse gedeelte. Omdat wij geen auto hebben wilde zij ons graag meenemen voor de grote boodschappen. We waren net over de brug op het Franse gedeelte toen Arlette geen gas meer kon geven en het accu lampje begon te branden. Ja hoor, dat maken wij weer mee. We hebben de auto langs de weg gezet, waar de auo's 90 km/uur reden maar we moesten wel. Arlette een vriend opgebeld die na drie kwartier aan kwam maar de auto kregen we niet aan de praat. Na 2,5 uur werd de auto met een takelwagen opgehaald en zijn we met Sjoerd, een vriend van Arlette mee terug gereden, en helaas zonder boodschappen. Rond 21.00 uur maar snel een eitje gebakken want we hadden niet veel in huis.
Op donderdag was Arlette jarig en dit vierde zij in een gezellig cafeetje en hier hebben we weer wat meer mensen leren kennen.

Na vrijdag op stage begon ons lang weekend. Zaterdag zijn we naar Maho Beach geweest, het strand waar de vliegtuigen laag over je heen vliegen om te landen. Wat was dat gaaf om te zien. Foto's en misschien filmpjes volgen nog. Wanneer de vliegtuigen vertrekken en je staat achter de motor bij het hek, moet je zo goed vast houden dat je anders serieus weg waait. Dit gebeurt vooral bij de grote vliegtuigen zoals KLM en Air France. Zelfs mijn slippers en ik zelf vlogen een stukje de lucht in, en wij stonden nog niet eens recht achter de motoren.
Zondag hebben we lekker de hele dag aan het strand gelegen bij Karakter, het strandtentje wat voor ons op loopafstand ligt, heerlijke plek om te liggen en een cocktailtje te drinken.
Op maandagavond zijn we naar de bioscoop geweest met Arlette, Ivanka en Davey (bezoek van Arlette), de film Fifty Shades of Grey. De film wordt niet Nederlands ondertiteld dus een goede oefening om mijn Engels te verbeteren, en ik moet zeggen dat ik de film aardig heb kunnen volgen.

Arlette vroeg ons diezelfde avond of we samen met Ivanka en Davey wilde gaan hiken om de zonsopkomst te bekijken vanuit een hoog punt. Niet mijn ding maar daar kunnen we natuurlijk geen nee tegen zeggen. Om 4 uur in de nacht de wekker gezet en om half 5 zijn we aangelopen. Poeh wat was dat zwaar. Het was pikdonker en wegen kon je het niet noemen, paden met grote keien en stenen. Maar we hebben het volgehouden en wat een mooi uitzicht had je daar boven op de berg. In het donker maar ook toen de zon opkwam. Dit hadden we natuurlijk niet willen missen.

Na vandaag begint de schoolweek weer en gaan we weer aan het werk met onze projecten en lessen die ik vrijdag ga geven. Ik ben heel erg benieuwd hoe deze lessen gaan verlopen en ook dit zullen jullie de volgende keer weer lezen in mijn verslagen, als jullie dat leuk vinden natuurlijk.

Tot snel!
xxliefs